66 – India

Rosenzweig poneert dat het leven van de mens hier volledig verankerd ligt in bijvoorbeeld verplichtingen, kasten en leeftijdsperioden. De bijzonderheid van het karakter kan op latere leeftijd tot heiligheid leiden. De mens leeft dan in navolging van Boeddha ascetisch en is verlost van alles wat hem bond, alleen niet van zijn eigen volmaaktheid. Pas als hij zijn individualiteit verliest door zijn sterven, is hij waarlijk verlost en gaat in tot het niets.